Στη ενότητα ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΤΑΙ θα βρείτε πληροφορίες σχετικά με τις προβολές της ταινίας Ο άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή (The man with a movie camera) στην τηλεόραση και τους κινηματογράφους σε όλη την Ελλάδα. Περιλαμβάνει ημέρες και ώρες προβολών, το τηλεοπτικό κανάλι ή τους κινηματογράφους καθώς και τις ειδικές εκδηλώσεις που σχετίζονται με τη συγκεκριμένη ταινία.
Στο τέλος της σελίδας θα βρείτε περισσότερες ταινίες που παίζουν τώρα στην τηλεόραση και τους κινηματογράφους.
| Πε 16/3 | Πα 17/3 | Σα 18/3 | Κυ 19/3 | Δε 20/3 | Τρ 21/3 | Τε 22/3 |
| – | – | 16:00 | – | – | – | – |
Η ταινία Ο άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή, η σημαντικότερη ταινία του Ρώσου κινηματογραφιστή Τζίγκα Βερτόφ, αποτελεί ένα μοναδικό δείγμα πειραματικού σινεμά της δεκαετίας του ’20 στη Ρωσία.
Το φιλμ περιγράφει με απαράμιλλο τρόπο την αστική ζωή της μετα-επαναστατικής Ρωσίας το 1929. Πρωταγωνιστής, ένας οπερατέρ που μετακινείται συνέχεια στη Μόσχα, παρατηρώντας όλους τους τρόπους ζωής και καταγράφοντας φαινομενικά ασύνδετες εικόνες της πόλης, οι οποίες όμως, συνθέτουν σαν παζλ την πολυπλοκότητα της καθημερινής ζωής.
Ο άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή ακολουθεί τους πολίτες στις καθημερινές τους δραστηριότητες, στη δουλειά, στις παρελάσεις, στα νοσοκομεία, στα αεροδρόμια, στις διαδηλώσεις, αλλά και στη διασκέδασή τους. Στην ταινία παρουσιάζονται όλες οι μηχανές της σύγχρονης ζωής (δηλαδή όλη η τεχνολογική ανάπτυξη της εποχής) και ο τρόπος με τον οποίο οι πολίτες αλληλεπιδρούσαν με αυτές, καθώς και οι κοινωνικοί μηχανισμοί που κινούσαν τη ζωή στην τότε Ρωσία.
Ουσιαστικά, μέσα από την καταγραφή μιας συνηθισμένης ημέρας στις μεγάλες σοβιετικές μεγαλουπόλεις (Μόσχα, Κίεβο, Οδησσός), ο Βερτόφ δημιουργεί ένα αριστουργηματικό ντοκιμαντέρ που περιγράφει τη ζωή και τα επιτεύγματα μιας ολόκληρης εποχής.
Δημιουργώντας και αναπτύσσοντας πλήθος τεχνικών που τώρα πια θεωρούνται βασικό λεξιλόγιο της κινηματογράφησης (χωρισμός της οθόνης σε μέρη, τράβελινγκ, αργή/γρήγορη κίνηση, διπλοτυπία, πάγωµα καρέ, ζουµ, animation, θολή εστίαση του φακού και «παγωμένα» καρέ), ο Βερτόφ φτιάχνει ένα ιμπρεσιονιστικό πορτρέτο της χαοτικής ενέργειας της πόλης, της πολυσυλλεκτικότητας των κατοίκων της, αλλά και ένα σχόλιο πάνω στις ιδέες και αξίες του σοβιετικού κόσμου.
