Ο Γυάλινος Κόσμος του Τενεσί Ουίλιαμς ανεβαίνει στη σκηνή της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση το Σάββατο 13 και την Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2021, σε σκηνοθεσία Ivo van Hove και την Isabelle Huppert σε έναν από τους πιο θρυλικούς ρόλους του αμερικανικού ρεπερτορίου.
«Η σκηνή είναι μνήμη».
Κατοικείται από τρία πρόσωπα: μια μητέρα, την Αμάντα, και τα δύο παιδιά της, τη Λόρα και τον Τομ. Η Αμάντα ακόμα φαντάζεται πως είναι μια ευγενής κυρία του Νότου. Ο Τομ φροντίζει την οικογένεια και πηγαίνει σινεμά με κάθε ευκαιρία. Η Λόρα περνάει ατέλειωτες ώρες με τα γυάλινα ζωάκια της.
Τρεις μοναξιές πίσω από σχεδόν κλειστές πόρτες, τρεις ανθρώπινες αδυναμίες, τρεις τρόποι να ονειρεύεσαι μια διαφορετική ζωή. Η πλοκή είναι απλή, φευγαλέα σαν ανάμνηση.
«Στον “Γυάλινο Κόσμο” ανακάλυψα έναν κόσμο χωρίς ορατό ηρωισμό, έναν κόσμο που τον κατοικούν εύθραυστοι άνθρωποι. Οι ήρωες είναι γεμάτοι αμφιβολίες, ουλές και μυστικά» αναφέρει ο Ivo van Hove, που επιστρέφει στη ΣΤΕΓΗ με το αριστούργημα του Tennessee Williams.
Καλώς ήρθατε στον εύθραυστο κόσμο του Τενεσί Ουίλλιαμς και των ανθρώπων που βρίσκονται σε διαρκή φυγή.
Δυο σταρ του θεάτρου και της υποκριτικής, ο Ιβο Βαν Χοβε και η Ιζαμπελ Ιπερ, επιστρέφουν στη Στέγη.
Ο «Γυάλινος Κόσμος» είναι ένα ποιητικό έργο. Διαδραματίζεται στον εσωτερικό κόσμο των ηρώων, είναι και κυριολετικά ένα έργο εσωτερικού χώρου: ένα έργο κεκλεισμένων των θυρών. Ένα υπόγειο. Ο μόνος κάπως διαφορετικός χώρος είναι το πλατύσκαλο της εξόδου κινδύνου, της fire escape. Δεν υπάρχει ορατός εξωτερικός χώρος στο έργο. Στον «Γυάλινο Κόσμο» ο ηρωισμός δεν είναι ορατός, οι κάτοικοί του είναι όλοι εύθραυστοι.
Καθένας τους αποσύρεται στον δικό του κόσμο. Η Αμάντα, χήρα με δυο παιδιά, καταφεύγει στο παρελθόν. Πιστεύει ότι η ζωή στον Νότο ήταν πολυτελής, μια ζωή που είχε κανόνες, κώδικες και όπου όλοι ήξεραν να φέρονται, να δείχνουν πολιτισμένοι.
Η Isabelle Huppert παίζει την Αμάντα σαν ένα φοίνικα που αναγεννάται από την τέφρα του. Η Λώρα, η κόρη της Αμάντα, προσπαθεί να αποσυρθεί πιο βαθιά, σ’ ένα εντελώς εσωτερικό κόσμο, ένα σύμπαν καθαρής φαντασίας, προφυλαγμένο από τον χρόνο.
Ο γυάλινος κόσμος της είναι η μια μεταφορά γι’ αυτό το καταφύγιο. Και ο Τομ θέλει να αποδράσει, να ξεφύγει απ’ όλα αυτά. Περνά τον χρόνο του δραπετεύοντας διαρκώς. Πάντοτε όμως επιστρέφει. Είναι ανίκανος να αποδράσει. Η άφιξη ενός φίλου του Τομ είναι σαν μια βόμβα που θα συντρίψει την ευαίσθητη ισορροπία.
Ο Tennessee Williams δίνει φωνή στους αδύναμους, προσπαθεί να τους κατανοήσει και να τους εκπροσωπήσει, να καταλάβει την ισχύ τους, την εσωτερική τους αντοχή και αντίσταση.
Είναι πολύς καιρός που ονειρευόμουν να σκηνοθετήσω αυτό το έργο γιατί μιλά για τη δύναμη του εύθραυστου ανθρώπου σ’ ένα κόσμο σκληρό και βίαιο.
— Ivo van Hove
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Ivo Van Hove
Παίζουν: Isabelle Huppert, Justine Bachelet, Cyril Guei, Antoine Reinartz
Μετάφραση Στα Γαλλικα: Isabelle Framchon
Δραματουργικά: Koen Tachelet
Καλλιτεχνικός Συνεργατηs: Mathieu Dandreau
Σκηνογραφία & Σχεδιασμός Φωτισμών: Jan Versweyveld
Κοστούμια: An D’huys
Μουσική: George Dhauw
Δημιουργία: Odéon – Théâtre De L’europe, 6 Μαρτίου 2020
Παραγωγή: Odéon – Théâtre De L’europe
Συμπαραγωγή: Comédie De Clermont-ferrand Scène Nationale, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Desingel (Αμβέρσα), Barbican (Λονδίνο)